Dorota, Marysia i ich rodziny urządzają się powoli na Bali. Chcą tu zacząć spokojne i radosne życie po ciężkich przeżyciach, o których można przeczytać w poprzednich książkach autorki. Bali nie staje się dla nich idealnym miejscem. Dorota bardzo szybko odkrywa ciemną stronę wyspy - ludzi, życie, układy, horrendalne opłaty, nieoczekiwaną śmierć. Marysia wraz z mężem i córką mieszka w Dżakarcie, stolicy Indonezji. Młode małżeństwo oddala się od siebie, a podróże po mieście są nie do zniesienia. Jak poradzą sobie bohaterowie w tym kraju?
"Miłość na Bali" to kontynuacja przygód bohaterów, o których losach autorka napisała już "Sagę arabską" oraz pierwszy tom "Sagi Azjatyckiej", przede wszystkim Doroty, jej córek oraz męża Łukasza. Wcześniej wielokrotnie chciałam sięgnąć po "Arabską żonę" i kolejne tomy, ale jakoś nigdy mi się nie udało. Poznając bohaterów dopiero w tym tomie miałam pewne obawy, które od samego początku okazały się zupełnie bezpodstawne. Nieznajomość wcześniejszych książek autorki nie przeszkadza w poznaniu ich życia dopiero na Bali.
Pisarka wykorzystała postacie, które niektórzy już znają z poprzednich tomów, a inni dopiero poznają, aby przedstawić niezwykły rozdźwięk na Bali jak i w całej Indonezji. Dorota, która dostała pracę w luksusowym hotelu dość szybko odkrywa seks biznes, tragiczną opiekę medyczną, handel narkotykami, więzienie i śmierć, balijskie wierzenia, złe duchy, nawiedzone miejsca i wiele innych kwestii, o których być może przeciętny turysta nigdy się nie dowie. Marysia mieszkająca w stolicy Indonezji oraz Łukasz, były mąż Doroty poznają życie w tym państwie od innej strony, niewyobrażalne ilości samochodów tworzą ciągłe korki i wielogodzinne przeprawy, aby dostać się do pracy, sposób zatrudniania obcokrajowców, prostytucja, pogarda dla innych nacji, te wszystkie kwestie nie są im obce. Chcąc pokazać wszystkie te problemy autorka nie miała problemu ze stworzeniem ciekawej i wartkiej akcji, która nie pozwoliła na dłużej oderwać się od tej książki.
Dorota, jak sama zauważa, przyciąga do siebie życiowego pecha, bo staje się uczestniczką wielu nieszczęśliwych sytuacji. Czasami własna głupota, czasami zaś los sprawiają, że kobieta nie może żyć normalnie i spokojnie, ale co chwilę zostaje wciągnięta w coraz to nowe nieprzyjemne sytuacje, które bardzo często wpływają na jej psychikę, niszczą dotychczasowe życie i pozostawiają nowe blizny na duszy. W jej przypadku idealnie spełnia się powiedzenie "z deszczu pod rynnę". W pewnym momencie czytelnik zaczyna zastanawiać się, co nowego przydarzy się tej nieszczęsnej kobiecie.
Również pozostali bohaterowie nie wiodą lekkiego i przyjemnego życia. Marysia ma problemy z mężem, pracą, codziennym życiem a przede wszystkim z Dżakartą. Zastanawia się, czy jej decyzja o ślubie i wspólnym życiu nie była przedwczesna i zaczyna żałować, że zdecydowała się na ten krok. Łukasz, po rozstaniu z Dorotą przeprowadza się do swojej kochanki, młodej Induski. Dziewczyna nie jest jednak tym za kogo uważa ją mężczyzna, za to zaślepienie i głupotę przyjdzie zapłacić nie tylko jemu ale również jego synowi.
Autorka wprowadziła innych bohaterów, bardziej pobocznych, z różnych części świata, którzy w różny sposób dostają się na Bali, chcą spełnić tam swoje marzenia. Liczą na raj na ziemi, a nie raz znajdują się w piekle. Tanya Vanko przedstawia nam grupę studentów, która przyjechała na stypendium, Australijczyka, chcącego zmienić swoje życie, małżeństwo Indonezyjki i Polaka, oraz wielu innych. Każdy z tych ludzi marzy o czym innym, na początku wydaje się, że udało im się zmienić swoje życie, ale ostateczne wyspa sprawia kłopoty, o których nie śnili i które nie raz kończą się tragicznie. Wszystkie wydarzenia zmierzają do smutnego końca.
Niektóre wydarzenia pojawiające się w książce czytałam z ciekawością ale nie bardzo się w nie wczuwałam, były też takie, które przeżywałam bardzo mocno. Choć wiem że konkretne postacie zostały przez pisarkę wymyślone, to sytuacje w jakich się znalazły już nie, a to znaczy że jakieś pierwowzory mogły wcześniej istnieć. Mocno przeżyłam studentów, Dorę i sytuację która ją spotkała. Również starsza kobieta z Polski, która zaprzyjaźniła się z Dorotą na początku i która ostatecznie bardzo tragiczne skończyła mocno zapadła mi w pamięć.
Obraz Bali wyłaniający się z książki jest dualistyczny. Z jednej strony sama wyspa z przyrodą i zabytkami jest miejscem, w które pewnie każdy z nas chciałby dotrzeć. Druga strona medalu jest jednak mroczna. Balijczycy zrobią wszystko za pieniądze, korupcja w kraju jest niesamowita, a gotówka otwiera wszystkie drzwi, nawet w więzieniu. Mieszkańcy wyspy z jednej strony uśmiechnięci i pomocni, z drugiej wyciągną ostatni grosz od zagranicznych turystów. Gangi i prostytucja szerzy się na każdym kroku. Za posiadanie narkotyków można dostać karę śmierci, a jest to jednocześnie najbardziej dochodowy biznes.
Pisarka nie zapomniała również o klimatach arabskich. Pojawia się były mąż Marysi, jego nowa żona oraz syn, pojawia się zamachowiec, który nie może przeżyć bezbożności bohaterów i planuje ich tragiczny koniec. Współpraca Arabii Saudyjskiej i Indonezji w chwytaniu terrorystów-samobójców również jest ciekawym elementem historii.
Tanya Valko potrafi bardzo trafnie przedstawić ludzi z bardzo różnych grup społecznych. Bohaterowie, których stworzyła są bardzo prawdziwi, z wszystkimi przywarami, które posiadają. Niejeden raz chciałam potrząsnąć niektórymi postaciami pytając "Co ty wyprawiasz kobieto?", niejeden raz bohaterowie mnie irytowali, śmieszyli, nie rozumiałam ich problemów, nie raz płakałam i byłam wściekła na sytuację w jakich się znaleźli. Pisząc w ten sposób pisarka pozwoliła mi jeszcze bardziej wczuć się w książkę.
Dobry kryminał musi przyciągać od pierwszych stron i zaskakiwać, nie pozwalając na nudę. Dobry kryminał jest dopracowany od pierwszej do ostatniej strony, a bohaterowie wywołują całą gamę emocji podczas lektury. Patrząc na te wszystkie wyznaczniki "Uwikłanie" to doskonały kryminał, choć mam jedno zastrzeżenie, które usilnie utrudniało mi lekturę.
Jamie McGuire "CHODZĄCA KATASTROFA"
Powstanie Warszawskie ma na mnie szczególny wpływ. Za każdym razem kiedy trafiam na książkę dotyczącą tych tragicznych dni nie mogę przejść wobec niej obojętnie. Wyobrażam sobie ludzi, którzy postanowili jeszcze raz się zmotywować żeby móc znów normalnie żyć. Wyobrażam sobie Warszawę - ten "Paryż północy" przed bombardowaniami, miasto w ogniu, walące się gruzy i miasto ruin po wojnie. Relacje uczestników tych dni pozwalają mi lepiej zrozumieć co ludzie wtedy czuli, dlaczego decydowali się na walkę, o której dziś wiemy, że była z góry skazana na klęskę. Bardzo się cieszę, że wychodzą coraz to nowe książki dotyczące Powstania. 
Diana Gabaldon "Ognisty krzyż"
Jochen Böhler "Najazd 1939. Niemcy przeciw Polsce"
